CMC-kleurtolerantieruimte

CMC is geen kleurruimte, maar een tolerantiesysteem.

De CMC-kleurtolerantieruimte is gebaseerd op CIELAB (L*C*h) en zorgt voor een betere afstemming tussen het visuele en het gemeten kleurverschil.

De CMC-kleurtolerantieruimte werd ontwikkeld door het Colour Measurement Committee van de Society of Dyers and Colourists in Groot-Brittannië en werd in 1988 publiek domein.

Wiskundig gezien definieert de CMC-berekening een ellipsoïde rond de standaardkleur, met een halve as die overeenkomt met de tint, verzadiging en helderheid.

De ellipsoïde vertegenwoordigt de omvang van de toegestane kleur en varieert automatisch in grootte en vorm afhankelijk van de positie van de kleur in de kleurruimte.

De ellipsoïden in het oranje bereik van de kleurruimte zijn langer en smaller dan de bredere en rondere in het groene bereik.

De grootte en vorm van de ellipsoïden verandert ook naarmate de verzadiging of helderheid van de kleur verandert.

Met de CMC-vergelijking kan de totale grootte van de ellipsoïden aangepast worden om een visueel aanvaardbaarder resultaat te verkrijgen.

Door de commerciële factor (commercial factor, cf.) te wijzigen, kan de ellipsoïde zo groot of klein worden gemaakt als nodig is voor de visuele beoordeling.

De cf-waarde is de tolerantie, d.w.z. als cf=1,0, dan is Delta E CMC toegestaan onder 1,0, maar niet boven 1,0.

Omdat het oog doorgaans grotere verschillen in helderheid (lichtheid, l) accepteert dan in verzadiging (chroma, c), is een standaardverhouding voor (l:c) 2:1.

Een 2:1-verhouding laat twee keer zoveel afwijking in helderheid toe als in verzadiging.

Met de CMC-vergelijking kan deze verhouding aangepast worden om beter aan te sluiten bij de visuele beoordeling.